stef-kemps.reismee.nl

De (zéér verlate) eerste stagedagen

Stel je voor, je bent in een vreemd en onbekend land, waar de normen en waarden erg verschillen van hetgeen wat voor jouw oud en vertrouwd is. Ondanks dat je met 20 andere vrijwilligers in een bus zit naar de school toe, voelt die eerste sessie toch nog spannend, nieuw, en heb je echt géén idee wat je te wachten staat.

Maar wanneer de bus dan vervolgens tot stilstand komt op het midden van het schoolplein, waar er opeens tientallen kleine koters naar de bus komen rennen, de een nog harder schreeuwend dan de ander, allemaal lachend, is die eerste spanning meteen weg. Wat gaaf om zo ontvangen te mogen worden! Je stapt vervolgens de bus uit, en voor je het weet hangen er twee aan je benen, trekt er een aan je broekspijp om je aandacht te krijgen, en vragen er drie kinderen of ze je aan je haar mogen zitten. Wanneer je vervolgens bukt om ze je haar te laten voelen, is het gedaan. Kinderen stormen op je af om ook even te voelen hoe anders dat haar is dan hun eigen, kort gekrulde kroeshaar.
De kinderen die nu naar de bussen liepen waren allemaal nog tussen de 4 en 6 jaar oud. Te jong voor het programma van United Through Sports. Enkele minuten later klonk de bel, waarna ze vervolgens stoeiend, rennend, en lachend weer in hun klaslokalen verdwenen.


Om dit verhaal over mijn stage te kunnen volgen, is het allereerst het belangrijk om te weten wat United Through Sports nu eigenlijk precies doet. UTS is een uit origine Engels bedrijf, maar waar het hoofdkantoor nu gevestigd is in Port Elizabeth. Het is een non-profit organisatie die zich inzet om kinderen in de kansarme wijken van Port Elizabeth (zogeheten townships) gratis sportbegeleiding en voorlichtingen aan te bieden. Bij deze voorlichtingen komen ook belangrijke kwesties aan bod, zoals HIV en AIDS, waar een hoog percentage van de Zuid Afrikaanse bevolking mee te maken heeft. Ik zelf zal hier minder te maken mee hebben, en me vooral richten op het sportbegeleidings gedeelte. Wanneer een van de kinderen tijdens de coachingsessies uitblinkt in het werken in teamverband, leiderschap, probleemoplossend vermogen, zelfrespect, besluitvorming of zelfreflectie kan hij/zij worden opgegeven voor de Junior School of Excellence. Wanneer er wordt besloten om deze leerling daadwerkelijk door te sturen, krijgen ze extra sport- en vaklessen, extra huiswerk, etc. Ze hebben hiermee op latere leeftijd een grotere kans om aangenomen te worden op een universiteit in Zuid-Afrika.



Het sportschema stond inmiddels weergegeven op het grote witte bord, de mooie blauwe UTS-shirts waren aangetrokken, de veters gestrikt, de lunch in de lunchboxjes en de nieuwe coaches zijn er klaar voor! Gewapend met onze petten, zonnebrillen, flessen water en factor 50 zonnebrand zijn wij klaar om onze stagedag weer te gaan beginnen.

Per dag ga je langs drie verschillende scholen, waar je de kinderen van grade 5/6 (+/- 11 jaar oud) gaat coachen in verschillende sporten. De sessies duren meestal een, tot anderhalf uur, verschillend per school, waarbij alle scholen gelegen liggen in de kansarme wijken van de stad.
Vandaag stond er voor mij en voor Jaimi rugby op het programma. Nog nooit rugby gecoached, geen idee wat we moesten doen, maar dit varkentje gingen we wel eventjes wassen! Dat zelfvertrouwen hadden we alleen maar omdat AK [ee-kee], een Indiase, grofgebekte jongen uit Engeland, ons hierbij hielp. Hij was er al 4 weken en wist hoe de groepen waren en welke activiteiten je allemaal met ze kon doen. En wat waren die eerste sessies gaaf! Deze kinderen waren net als hun jongere leeftijdsgenootjes super enthousiast om ons te zien.

Na de eerste kennismaking, die natuurlijk erg uitliep, begonnen we met de Life-Skill van deze week.
De Life-skills zijn speciaal ontworpen om kinderen iets te leren door middel van sport en spel en veranderen wekelijks. Mogelijke onderwerpen hier van zijn leiderschap, samenwerking, feedback ontvangen, maar kunnen ook als doel hebben om de effecten van alcohol en drugs, seks, HIV/AIDS bespreekbaar te maken en informatie erover te verschaffen.
Om het een beetje duidelijker te maken hoe zoiets dan precies in elkaar zit, werk ik kort een van deze Life Skills uit:

De activiteit die ze nu spelen heet ‘Drunk’, oftwel ‘dronken’.
De kinderen gaan allemaal in één rechte lijn naast elkaar staan, en moeten vervolgens in een rechte lijn naar mij toe lopen. Zo gezegd, zo gedaan.
Ze gaan vervolgens weer op de lijn staan, waarna de volgende opdracht is dat ze zo snel mogelijk rondjes moeten draaien voor 30 seconden lang. Na die 30 seconden moeten ze weer proberen om in een rechte lijn naar mij toe te lopen. Dit blijkt dat vervolgens toch erg lastig te zijn.

Na deze activiteit vormen we een kleine cirkel waarin we eerst aan hen vragen,wat zij nu denken dat de les was wat hiervan geleerd kon worden. Wanneer ze het niet weten, of ze het nog niet helemaal goed hebben, vullen wij als lesgevers de rest aan. Hierin was het effect wat alcohol of drugs heeft erg duidelijk. Je wilt iets, maar je lichaam werkt zelf niet meer mee. Daarnaast wordt je er misselijk van en kan je er ziek van worden. Na dit uitgebreid verteld te hebben, maken we met de kinderen de afspraak om geen alcohol of drugs te doen.



Naast de verschillende coachingsessies die we dagelijks geven, hebben we vanuit de organisatie extra opdrachten gekregen als stagiaire zijnde. Die zijn hieronder kort weergegeven:

1. Introduction manual
Ik ga samen met Joey en Lies een handboek maken met als doel om de kwaliteit van de coaches (vrijwilligers) met betrekking tot het lesgeven te verbeteren.

2. Research HIV-AIDS knowledge
Vanuit de organisatie worden er wekelijks Life Skills lessen aan de kinderen gegeven. In dit uur komen verschillende onderwerpen aan bod zoals kindermisbruik, HIV-AIDS, en apartheid. De organisatie wilt graag weten of de kinderen die enkele jaren geleden deze Life Skills lessen hebben gevolgd, over meer informatie beschikking mbt HIV-AIDS dan jongeren die deze lessen niet hebben gevolgd. Hier ga ik me ook samen met Joey en Lies mee bezig houden.

3. Rise Up!
Tijdens het gesprek met de organisator en coördinatoren had ik aangekaard dat het me erg interessant leek om een handleiding te schrijven voor kinderen die op motorisch gebied moeilijk mee komen met hun leeftijdsgenootjes. Daarbij geven Lies en ik deze kinderen persoonlijke begeleiding waarschijnlijk vooral coördinatie, en motorische bewegingen ten grondslag liggen. Vervolgens wordt er onderzoek gedaan naar of onze persoonlijke begeleiding nut heeft gehad en waar men op moet letten willen ze hier in de toekomst verder mee gaan.

4. Involvement volunteers
Hoe zorgen we ervoor dat de vrijwilligers die bij United Through Sports vrijwilligerswerk hebben gedaan, na die periode nog steeds betrokken blijven bij de organisatie? Dit is een ''side-task'' en zal minder werk in worden gestoken dan de bovenstaande opdrachten. Deze opdracht ga ik samen met Marnix doen.




En zo kwam er een einde aan de eerste paar weken van onze stageperiode hier in Port Elizabeth. Terwijl ik deze blog upload zitten we alweer over de helft van deze tijd, met nog maar 9 weken te gaan. Een geweldig mooie/leuke periode, met nog een mooie tijd in het verschiet!

De volgende blog zal waarschijnlijk weer een paar weken/maanden op zich wachten. Alvast excuses hiervoor!

Reacties

Reacties

Els van Hoorn

Leuk om te lezen Stef. Je bent het schrijven niet verleerd ! Veel plezier nog de laatste 9 weken !

Lilian en Jurgen

Dankjewel Stef voor deze leuke update. Via de app. is de informatie zeer kort. We hebben nu een duidelijker beeld van wat jullie daar doen.
Geniet vooral nog even door, want idd Time Flies.......

Harm

Goed werk man cool dat jullie dat doen.!!!!

Kees en Bep

Erug leuk om te lezen! Ga zo door, zet hem op. Ik duim voor je.

Groetjes je oom en tante
Kees en Bep

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!